Aziz dost, kitap okumada çetin bir rakip ve siyasette yekta bir şahsiyet; Ahmet İyimaya da göçtü öte aleme. Kitapları yetim kaldı bu gece. Kütüphanesi bugün mahzundur Ahmet İyimaya’nın. Kitaplar da çiçekler gibidir. Onlara iyi bakanları ve onları sebatla okuyanları asla unutmazlar. Kitaplar okuyucusunu ve hamilerinin eksikliğini hissederler. Kitapların sararan yaprakları; onlara değen müşfik el ve parmakları asla unutmazlar ve onları arar dururlar. İşte bugün de Ahmet İyimaya’nın kütüphanesindeki nadide kitaplar onu arayan kederli evlatları gibi yastalar.
De en zengin kütüphaneye sahip, iyi bir kitap dostu ve de iyi bir kitap okuma kurdu olduğunu cümle dostlarınca bilinirdi. Onunla kitap yarışında aşık atmak her babayiğidin kârı değil idi. Onun yıllarca toplanmış çok nadide eserlere sahip güzel bir kütüphanesi vardı. O, bununla da haklı olarak hep iftihar eder ve övünürdü. Ben de onun bu haline hep gıpta ederdim. İmrenirdim! Zira iyi bir kütüphane; iyi evlatlar gibidir. Sahibinin hasenatını bu fani dünyada onun kitapları ölümsüzleştirir. Kitaplar da nice sonsuz hikmet ve ilim vardır. Bu ilim ve bilgiye sahip olanlar da dünyaya hükmederler.
Kitap derleme konusunda dostum Fevzi Mutlu ile acizane bendenizin de onunla biraz da olsa yarışa cesaretimiz olurdu. O da bunun farkında idi. Bu kitap severlik nedeniyle onunla dostluğumuz kadim idi. Onun geçtiği yerlerde Amasya’nın elması gibi; okuduğu kitapların kokusu kendini hemen hissettirirdi. Kitap kokusu aşk gibidir. İnsanın kalbini cilalar. Onun beyaz, temiz ve güler yüzü, bu nedenle insanlara cesaret verirdi.
Onun mütebessim bir eda ile konuşanlara karşılık verişi insanları gayrete getirirdi. Onun bu candan gülüşüne ve o güzel dostluğuna hayran olurdum. Urfa’da sessiz bir ortamda kitap okurken; siyaset ve kitap sever dostumun acılı vefat haberini telefonda okuyunca çok üzüldüm. Ah! Ölüm ah! Sen nice canları cananından ayıran bir acı hakikatsın! Senin bu eylemine ecel gelince hiç kimseler mani olamaz. Çünkü sen; ana ile evladı, Leyla ile Mecnun’u ve de nice candan dostları birbirinden hiç acımadan ayıransın. Senin ismin bile her dem insanlara kekre gelir. Soğukluk verir. Ürküntü verir. Zira sen, insanları gerçekten korkutan acı bir burhansın.
Ahmet İyimaya iyi bir hukukçu, iyi bir siyasetçi, iyi bir yazar ve de nezaket abidesi bir beyefendi idi. Onunla aynı dönemde ama ayrı ayrı kollarda siyaset yaptık. O, Doğru Yol Partisi’nde, ben ise Refah Partisi’nde siyaset yapıyorduk. Ama hiçbir zaman haktan ve hukuktan ayrılmadık onunla. Haklı davalarda hep beraberdik. Onun o güleç yüzü; beyefendi duruşu onu tanıyan insanlara güven verirdi. Onunla; Ak Parti dönemindeki vekilliği ve Adalet Komisyonu Başkanlığı süresinden vefatına dek güzel dostluğumuz daha da kavileşerek devam etti.
Onun ilmi makaleleri ve hukuk sahasındaki eserleri çok kıymetlidir. Onun asıl farkı benim nezdimde; onun iyi bir kitap sever, iyi bir kitap dostu ve iyi bir kitap okuyucusu oluşudur. Onun bu nadide kütüphanesi; değerli evlatlarınca korunup, ona sahip çıkılmasını dilerim.
Ahmet İyimaya’nın bendeki telefon numarasından; vefat haberini okuyunca sarsıldım. Demek insan denilen meçhulün bir solukluk canı varmış meğer! Şimdi bir varmış, bir yokmuş! Dost bağından hazan misali bu ayrılıklar artık bizlere giran geliyor. Bizlerin de ömür uçağının mezarlık havaalanına iniş vakti yaklaşmaktadır. Zamanı gelince biz de çıkacağız bu dönülmez sefere. Rabbim Hak yolda ayaklarımızı sabit kıla. Ölüm bir hiçlik değil bir vuslattır. Yeter ki ahiret azığımızı iyi hazırlayalım.
Siyaset ve hukuk camiasına yetmiş beş yılını adamış bir güzel insanı kaybettik bugün. Yetim kalan kütüphanesindeki kitapları da, bu güzel hamilerini ve de iyi bir okuyucusunu hakka uğurladı bugün. O, dönemin Ali Emiri gibi idi. Yıllarca sahaflardan değerli eserleri topladı durdu. O, kitaba aşık biri idi. Kitap aşkı benzemezdi hiçbir aşka. Bu aşka düşenler iflah olunmaz birer kitap koliktirler.
Hüzünlüyüm! Urfa’da oluşumdan aziz dostumun tabutuna omuz veremeyeceğimden üzüntülüyüm. Dostlarımız bizleri yetim bırakıp bir bir göçüyor öte aleme. Her karşılaşmamızda Ahmet İyimaya ile; yeni neşredilmiş kitaplardan bahsederdik. Veya sahaflardan yeni elde edilmiş bir kitaptan bahsederdi O. Ahmet İyimaya bundan zevk alırdı. “Kitapsız yaşamak, havasız yaşamak gibidir.” derdi. Kitap, Ahmet İyimaya’nın gıdası idi.
Allah rahmet eylesin.
Mekanı cennet olsun.
Başta güzel insan, aziz dost; Ahmet İyimaya’nın kederli ailesine, acılı evlatlarına, kitap sever dostlarına ve tüm hukuk camiasıyla siyasi dava arkadaşlarına Yüce Rabbimden sabırlar diliyorum.
İnna Lillahi ve İnna İleyhi Raciun.
İbrahim Halil ÇELİK – Şanlıurfa eski Milletvekili
ve Belediye Başkanı
